Gmina Kunów
Ta świętokrzyska gmina położona w powiecie ostrowieckim ma wiele do zaoferowania. Każdy znajdzie tu coś ciekawego dla siebie: zabytkowy kościół, ruiny walcowni czy gigantyczny pingwin, który budzi podziw i zdziwienie. Jednak najcenniejszą atrakcją turystyczną gminy jest ukryta w leśnych gąszczach najstarsza wolno stojącą kapliczka w Polsce.
Kunów
Kościół pw. św. Władysława w Kunowie
Późnorenesansowy kościół pod wezwaniem św. Władysława w Kunowie wybudowano dzięki staraniom księdza Szymona Kocha, proboszcza z Kunowa. Świątynia wybudowana została z kunowskiego piaskowca na miejscu dawnej drewnianej świątyni w XVII wieku. Prace budowlane prowadzono w dwóch etapach: w roku 1625 wybudowano nawę główną, natomiast w 1637 roku wybudowano nawy boczne. W 1656 roku kościół został konsekrowany przez biskupa Zygmunta Czyżowskiego.
|
Kościół w Kunowie |
|
Kościół w Kunowie |
|
Kościół w Kunowie - nawa główna |
|
Kościół w Kunowie |
W murowanym ogrodzeniu kościelnym umieszczone są kapliczki drogi krzyżowej.
|
Kapliczka Drogi Krzyżowej - Kunów |
|
Kapliczka Drogi Krzyżowej - Kunów |
|
Kapliczka Drogi Krzyżowej - Kunów |
|
Kapliczka Drogi Krzyżowej - Kunów |
|
Kapliczka Drogi Krzyżowej - Kunów |
|
Kapliczka Drogi Krzyżowej - Kunów |
Zabytkowa, neoromańska dzwonnica wybudowana została również z kunowskiego kamienia.
|
Dzwonnica - Kunów |
|
Dzwonnica - Kunów
|
Na schodach, które prowadzą do świątyni, usytuowane są figury ewangelistów. Rzeźby prawdopodobnie pochodzące z XVIII wieku.Przed kościołem stoi figura św. Władysława
|
Figura św. Władysława |
|
Placu kościelnym |
|
Figura Jezusa Chrystusa - ulica w Kunowie |
Kurzacze/Kaplica
Gotycka kapliczka św. Katarzyny
Kaplica - to przysiółek wsi Kurzacze leżący około 5 km na północny wschód od Kunowa. Nazwa miejscowości pochodzi od kaplicy Świętej Katarzyny. W XX wieku wieś wyludniła się, a w latach 70 wyprowadzili się ostatni mieszkańcy. Pozostałością po miejscowości jest kaplica św. Katarzyny.
Ta najstarsza kapliczka wolno stojącą w Polsce, stoi niemal w środku lasu. Ufundował ją w 1430 roku biskup Zbigniew Oleśnicki. Kaplica zbudowana jest na planie ośmiokąta, wewnątrz jest okrągła. Nad wejściem znajduje się herb biskupa Oleśnickiego. W kaplicy znajduje się ołtarzyk z figurą św. Katarzyny, pochodzący z przełomu XVII i XVIII wieku.
Kaplica św. Katarzyny to nie tylko obiekt sakralny, niegdyś odgrywała rolę słupa granicznego, który rozdzielał klucze: kunowski i iłżecki. We wsi Kaplica około 1658 roku zmarł proboszcz kościoła szpitalnego w Kunowie, który ukrywał się tutaj przed Szwedami. Kapliczkę św. Katarzyny odnowił w 1703 pustelnik Jakub Nawoyski. W czasie powstania styczniowego, 17 stycznia 1864 roku w okolicach Kaplicy oddział pułkownika Karola Kality stoczył zwycięską bitwę z Rosjanami (bitwa pod Lubienią). Wydarzenie to upamiętnia tablica umieszczona na ścianie kapliczki. W czasie II wojny światowej kapliczka św. Katarzyny służyła jako skrzynka kontaktowa partyzantów.
|
Kaplica św. Katarzyny - Kurzacze |
|
Kaplica św. Katarzyny - Kurzacze |
|
Kaplica św. Katarzyny - Kurzacze |
|
Drogowskaz |
|
Kaplica św. Katarzyny - Kurzacze |
|
Herb biskupa Oleśnickiego |
Nietulisko Duże
Ruiny walcowni w Nietulisku Dużym
Zakład walcowni profili drobnych i blach grubych w Nietulisku Dużym, stanowił kiedyś końcowy etap "ciągu fabryk nad rzeką Kamienną". Zgodnie z zamiarem Stanisława Staszica rozwój przemysłu metalurgicznego w Zagłębiu Staropolskim, opracowano w 1818 roku, pod jego kierunkiem i z udziałem Fryderyka Lempe, plany dotyczyły zagospodarowania przemysłowego doliny rzeki Kamiennej i okolic Kielc. Zakład w Nietulisku Dużym powstał w latach 1834 – 1846 według projektu Karola Knake. Kompleks fabryczny składał się z następujących elementów: zbiornik wodny, kanał, budynek walcowni, osiedle mieszkaniowe oraz zabudowania fabryczne.
|
Ruiny walcowni w Nietulisku Dużym |
Doły Biskupie
Ruiny fabryki tektury
Pomysłodawcą budowy fabryki tektury był Jan Gombrowicz, który w roku 1911 wraz z żoną założył Towarzystwo Akcyjne Witulin. W miejsce zniszczonej zapory przy pomocy niemieckich specjalistów w roku 1912 wzniósł nowy jaz o konstrukcji stalowej z kamiennymi przyczółkami. Z lat 1912 - 1913 pochodzą zachowane hale fabryczne: oddziały tektury, hale cylindrów, wykańczalnia i suszarnia. Maszyny sprowadzono z renomowanych firm niemieckich i austriackich. Produkcję uruchomiono w roku 1912, wytwarzając tekturę brązową na bilety kolejowe ze ścieru. Nigdy w Witulinie nie ruszyła produkcja papieru, rozwijano natomiast technologie wytwarzania tektury. Po I wojnie światowej Gombrowiczowie wycofali się z przedsięwzięcia. Spółka Akcyjna Witulin pod nowym zarządem sprowadziła z Niemiec gniotownik do produkcji tektury ze słomy pokrojonej na sieczkę, a ówczesny dyrektor fabryki inż. Bolesław Skowalczyński opracował i wprowadził technologię produkcji tektury z makulatury. W okresie II wojny światowej okupant zamierzał inwestować w produkcję i w 1943 roku fabryka została wpięta do sieci elektrycznej, wybudowano dodatkową halę na holendry, wartownię i zamówiono nowe maszyny. Po wojnie zakład znacjonalizowano, a w końcu lat 80 z powodu wyeksploatowania maszyn definitywnie fabrykę zamknięto.
Warto też zwiedzić gminę Waśniów