Sandomierz
Sandomierz jest jednym z najstarszych i najpiękniejszych miast w
Polsce. Jest to niezwykłe i fascynujące miejsce, gdzie przeszłość
nieustannie łączy się z teraźniejszością. Ten uroczy zakątek leży na
siedmiu wzgórzach, poprzecinany lessowymi wąwozami. W nadwiślańskim
grodzie znajduję się około 120 obiektów zabytkowych. Do
najbardziej znanych zalicza się: Bramę Opatowską, zabytkowy Ratusz, Bazylikę Katedralną i Zamek
Królewski.
W granicach miasta znajduję się rezerwat przyrody
"Góry Pieprzowe", które są wschodnim zakończeniem Gór
świętokrzyskich, a całe miasto tonie w zieleni parków i okolicznych
sadów.
Sandomierska Starówka
Rynek w Sandomierzu to pochylony prostokątny plac, gdzie w
centralnej części znajduje się gotycko-renesansowy ratusz przy którym
stoi figura Matki Boskiej i Studnia Miejska.
|
Ratusz Sandomierz
|
|
Rynek Sandomierz i studnia miejska
|
Wizytówką Sandomierza jest niewątpliwie Ratusz ulokowany w
centrum starego rynku. Łączący ze sobą styl gotycki (w którym pierwotnie
był zbudowany) oraz renesansowy poprzez późniejsze jego przebudowy.
Pierwotnie był budowlą na planie kwadratu zwieńczoną wysoką, ośmioboczną
wieżą. W XVI wieku został rozbudowany i przyjął formę prostokąta,
zwieńczony attyką. Niepowtarzalny wygląd budowli nadaje wieża, po grzebień
attyki jest czworoboczna, powyżej ośmiokątna, zwieńczona jest
hełmem.
|
Ratusz Sandomierz
|
|
Rynek Sandomierz i Ratusz
|
Kamienica Oleśnickich
Biała narożna Kamienica Oleśnickich stojąca na Rynku w Sandomierzu przykuwa uwagę i nie sposób pomylić ją z innymi kamienicami, które otaczają cały rynek. Jest najpiękniejszą kamienicą w całym Sandomierzu. Wyróżnia się charakterystycznym wyglądem, zachowały się bowiem do dziś arkadowe łuki, czyli podcienia, które niegdyś posiadały wszystkie kamienice przy Rynku.
|
Kamienica Oleśnickich
|
W Kamienicy Oleśnickich w 1570 roku trzy reformowane wyznania,
kalwiniści, luteranie oraz bracia czescy podpisały umowę
wzajemnej tolerancji zwaną Zgodą Sandomierską.
Obecnie na parterze budynku mieści się oddział
Poczty Polskiej.
|
Kamienica Oleśnickich
|
Collegium Gostomianum
W bliskim sąsiedztwie starówki przy ulicy Jana Długosza znajduje
się Collegium Gostomianum.
Collegium Gostomianum to szkoła średnia jedna z najstarszych w
Polsce. Na początku mieściło się tu kolegium jezuickie, które
ufundował w 1602 roku Hieronim Gostomski wraz z rodziną
Bobolów. Jednak w 1773 roku zniesiono zakon jezuitów, a kolegium stało
się szkołą świecka.
|
Collegium Gostomianum
|
Przed gmachem Collegium stoi pomnik Franciszka Ksawerego, jednego
z założycieli Towarzystwa Jezusowego.
|
Pomnik Franciszka Ksawerego
|
Pierścień z kamieniem pasiastym
Niegdyś w okolicach Sandomierza wydobywano krzemień pasiasty, czego dowodem jest olbrzymi pierścień z tym kamieniem znajdujący się niedaleko sandomierskiego Rynku.
|
Pierścień z kamieniem pasiastym
|
Sandomierska starówka to nie tylko kamienice i zabytkowy Ratusz,
ale również malownicze uliczki i tajemnicze miejsca, które
sprawiają, że Sandomierz to ciekawe i intrygujące
miasto.
|
Sandomierz
|
|
Sandomierz
|
Brama Opatowska
Brama Opatowska - zbudowana w XIV-XVI wieku jedna z najlepiej
zachowanych bram miejskich w Polsce.
|
Brama Opatowska Sandomierz
|
W systemie sandomierskich murów obronnych były cztery takie bramy: od
północy Zawichojska i jedyna z zachowanych Opatowska, od
południa Krakowska i od wschodu Lubelska.
|
Fragment Bramy Opatowskiej
|
W XVI wieku Bramę Opatowską podwyższono i zwieńczono renesansową
attyką.
|
Brama Opatowska widok od strony rynku
|
Miejskie mury obronne w Sandomierzu i Ucho Igielne czyli Furta Dominikańska
Mury obronne
Dawno, dawno temu Sandomierz był otoczony wysokim na około 9 metrów i
szerokim na 2 metry murem. Niestety sandomierskie mury obronne w znacznym
stopniu zostały zniszczone podczas potopu szwedzkiego, a na początku XIX
wieku ze względu na obsuwanie się skarpy zdecydowano o ich rozbiórce.
Pozostałością po murach obronnych stanowią fragmenty przy Bramie Opatowskiej oraz fragmenty przy ul. Żydowskiej.
|
Fragment murów obronnych w Sandomierzu ul. Żydowska
|
|
Fragment murów obronnych w Sandomierzu ul. Żydowska
|
|
Pozostałości murów obronnych w Sandomierzu przy Bramie
Opatowskiej
|
Furta Dominikańska
Furta Dominikańska zwana potocznie Uchem Igielnym (od wąskiego otworu
arkadowego) jest ostatnią istniejącą furtą w murach obronnych Sandomierza. Przez
furtę komunikowali się z sobą bracia z dwóch klasztorów dominikańskich;
jednego położonego poza murami miasta i drugiego znajdującego się
wewnątrz murów obronnych.
|
Ucho Igielne - Furta Dominikańska
|
W murach obronnych Sandomierza była też druga furta, zwana Zamiejską. Ta
nie zachowała się do naszych czasów. Była zlokalizowana w obrębie
dzisiejszego Domu Długosza.
|
Ucho Igielne - Furta Dominikańska
|
Bazylika katedralna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu
Najważniejsza i najwspanialsza świątynia w diecezji
sandomierskiej. Ufundowana w 1360 roku przez Kazimierza Wielkiego i wzniesiona w
miejscu wcześniejszego kościółka zniszczonego przez Tatarów w
XIII wieku i Litwinów w 1349 roku.
|
Bazylika Katedralna Sandomierz
|
Od 1818 roku funkcjonowała jako Katedra, a do godności Bazyliki Mniejszej podniesiona ją w 1960
roku.
|
Bazylika Sandomierz front
|
Kościół wybudowany w stylu gotyckim i mimo licznych remontów zachował
do dziś swą gotycką bryłę.
|
Bazylika Katedra Sandomierz
|
|
Katedra Sandomierz widok z placu zamkowego
|
Dzwonnica przy Bazylice Katedralnej pw. Narodzenia
Najświętszej Marii Panny
Nie wiadomo jak wyglądała pierwotna dzwonnica sandomierskiej katedry. Budowę obecnej rozpoczęto w 1737 roku. Dzwonnica usytuowana jest w miejscu, gdzie niegdyś stał dom Świątników. Świątnicy obdarowani specjalnymi przywilejami, pełnili w katedrze wszelaki posługi związane ze Służbą Bożą, m.in. byli dzwonnikami. Rekrutowali się ze Świątnik, podsandomierskiej wsi służebnej, przez wieki związanej z kolegiatą.
Nad wznoszeniem dzwonnicy czuwał początkowo kanonik Jan Kalisz, a po jego śmierci w 1739 roku kanonik Marcin Jasiński. Pierwszy etap prac zakończono w 1741 roku. W latach 1759 - 1760 hełm dzwonnicy pokryto blachą miedzianą. Dzwonnicę remontowano w 1889 roku.
Jak podaje tradycja przekazywana w Sandomierzu z pokolenia na pokolenie, wieczorem dzwon sandomierskiej katedry uderza za poległych w bitwie pod Warną, oraz za tych, co utonęli w Wiśle.
Na dzwonnicy znajdują się trzy dzwony: wielki "Michał Archanioł" z 1667 roku, drugi mniejszy "Najświętsza Maria Panna" z 1750 roku i trzeci z 1770 roku.
|
Dzwonnica przy Katedrze w Sandomierzu
|
Nieopodal sandomierskiej katedry stoi kamienna figura błogosławionego Wincentego Kadłubka, obecnego patrona diecezji sandomierskiej. Prawdopodobnie pochodzi z
1870 roku.
|
Figura Wincenty Kadłubek
|
Dominikański kościół Św. Jakuba
Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej oraz Sanktuarium bł. Sadoka i 48
Sandomierskich Męczenników Dominikańskich
W 1226 roku biskup krakowski Iwo Odrowąż postanowił sprowadzić dominikanów do Sandomierza, a w latach 1226-1250 wzniesiono obecny kościół.
|
Dominikański kościół św. Jakuba w Sandomierzu widok od
strony zamku
|
Założycielem sandomierskiego klasztoru był św. Jacek, pierwszy polski
dominikanin. Jest to drugi pod względem chronologii klasztor dominikański
w Polsce.
|
Kościół św. Jakuba Sandomierz
|
Do wnętrza świątyni wchodzimy przez trzynastowieczny portal, wykonany z
ręcznie formowanej cegły, nazywany "Bramą Niebios". W liczącym sobie osiemset lat romańskim kościele możemy zobaczyć płytę
nagrobną oraz wykonany z jednego pnia dębu sarkofag księżniczki
Adelajdy, która zapisała się na kartach historii jako fundatorka pierwszego
kościoła.
Podczas najazdu tatarskiego na Sandomierz 1260 roku zakonnicy zostali
bezlitośnie wymordowani w świątyni. Legenda głosi, że dominikanie oddali
swoje życie dobrowolnie, intonując w czasie mordu pieśń pt. "Salve Regia"
(z łac. Witaj, Królowo).
|
Relikwie bł. Sandomierskich Męczenników
Dominikańskich
|
Obecnie czcimy przeora Sadoka i Jego 48 współbraci męczenników jako
błogosławionych, a ich relikwie można zobaczyć i uczcić w sanktuarium tego
kościoła.
Do dziś znajduje się tu w dzwonnicy datowany dzwon w Polsce o nazwie
"Piotr", pochodzący z 1314 roku.
|
Dzwonnica przy kościele św. Jakuba w Sandomierzu
|
W prezbiterium, nad przed soborowym ołtarzem, znajduje się cenny
krucyfiks z końca XVI wieku, warto też zwrócić uwagę na secesyjne
witraże.
|
Wnętrze kościoła św. Jakuba widok na ołtarz w
Sandomierzu
|
|
Fragment wnętrz kościoła św. Jakuba
|
|
Wnętrze kościoła św. Jakuba widok na chór
|
Zanim przekroczymy furtę kościelną, ujrzymy na drzewie
kapliczka Matki Boskiej.
|
Kapliczka Matki Boskiej
|
Winnica Świętego Jakuba
Rozwój winoogrodnictwa w Sandomierzu wiąże się z przybyciem oo.
dominikanów w 1226 roku. Bracia nie tylko spełniali swoje funkcje
apostolskie, ale także założyli na terenie swoich posiadłości
winnicę.
Winnica św. Jakuba została reaktywowana w 2012 roku, położona
jest na wzgórzu Świętojakubskim na powierzchni 10 arów.
|
Winnica i kościół Świętego Jakuba
|
|
Winnica i kościół Świętego Jakuba
|
Kościół Nawrócenia Św. Pawła Apostoła w Sandomierzu
Pierwotny drewniany kościół pod wezwaniem Nawrócenia Świętego Pawła Apostoła w Sandomierzu wybudowany został w 1226 roku z inicjatywy biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża.
|
Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła Sandomierz
|
Kiedy doszczętnie spłonął, przystąpiono do odbudowy nowej gotyckiej świątyni. Budowę rozpoczęto w
1426 roku, a zakończono w 1434 roku. Przebudowano go jeszcze w siedemnastym i osiemnastym wieku.
|
Fragment kościoła Nawrócenia św. Pawła Apostoła
|
|
Schody kościoła
|
Obok kościele stoi późnobarokowa dzwonnica z pierwszej
połowy osiemnastego wieku.
|
Dzwonnica przy kościele Nawrócenia św. Pawła Apostoła w
Sandomierzu
|
Kościół Rektoralny pw. Ducha Świętego w Sandomierzu
Kościół Świętego Ducha w Sandomierzu w XIII wieku ufundował krakowski
kasztelan Żegota herbu "Topór" dla Zgromadzenia Kanoników Regularnych
Ducha Świętego de Saxia zwanych Duchakami.
Był to zespół budynków: kościół, klasztor i szpital a obowiązkiem
zakonników było prowadzenie szpitala i przytułku dla ubogich.
|
Kościół Rektoralny pw. Ducha Świętego w Sandomierzu
front
|
|
Wnętrze kościoła
|
Pierwotnie kościół Duch Świętego był świątynią drewnianą, która spłonęła
w czasie najazdu Litwinów w 1349 roku. Kościół odbudowano w II
ćwierćwieczu XIV wieku, ale już jako świątynię murowaną. Później
wielokrotnie trawiły go pożary. Przebudowany w stylu barokowym w drugiej
połowie siedemnastego wieku a klasycystyczną fasadą przebudowano w
1829 roku.
Najcenniejszym zabytkiem jest znajdująca się w kaplicy bocznej
szesnastowieczna figura Chrystusa Frasobliwego.
|
Kościół pw. Ducha Świętego w Sandomierzu
|
Budynki dawnego szpitala pochodzą z dziewiętnastego wieku, ze starszymi
pozostałościami.
Obecnie jest to kościół rektoralny i przynależy do parafii katedralnej.
Kościół Św. Józefa w Sandomierzu
Barokowy kościół Świętego Józefa wraz z zespołem dawnego klasztoru Reformatów wybudowany w latach 1679-1689, jest najmłodszym zabytkowym kościołem w Sandomierzu.
|
Kościół Świętego Józefa w Sandomierzu
|
Świątynia została zbudowana dla zakonu franciszkanów reformatów. Zakonnicy
osiedlili się w 1672 roku w Sandomierzu za zgodą biskupa krakowskiego
Andrzeja Trzebickiego. Do budowy świątyni użyto cegły z rozbiórki zamku w
Zawichoście. W 1808 roku zniszczył go pożar, był wielokrotnie
przebudowywany.
|
Ołtarz w kościele św. Józefa w Sandomierzu
|
Kościół otoczony jest barokowym murem. Na prostokątnym dziedzińcu znajdują
się kapliczkami - stacje Męki Pańskiej z drugiej połowy
osiemnastego wieku.
|
Dziedziniec i stacje Drogi Krzyżowej
|
|
Jedna ze stacji Męki Pańskiej
|
Dzwonnica kościoła znalazła się poza dziedzińcem
kościelnym.
|
Dzwonnica kościoła i fragment dziedzińca
|
Przed kościołem, czyli na Placu Św. Wojciecha stoi Figura Św. Aleksandra Papieża. Wzniesiona w 1871 roku w
miejscu, gdzie dużo wcześniej, bo od XV wieku mieścił się kościół Św. Wojciecha oraz cmentarz. Kościół
spłonął na początku XIX wieku, a mury kościelne zostały rozebrane. Figura
stoi na grobie biskupa sufragana Aleksandra Dobrzańskiego, niewątpliwie na
pamiątkę starej świątyni i cmentarza. Otoczona jest bujnie drzewami.
|
Figura Św. Aleksandra Papieża
|
Kościół seminaryjny Św. Michała Archanioła
Kościół Św. Michała i dawny klasztor panien Benedyktynek wzniesiony został w latach 1686 - 1692 z fundacji Zofii Sieniawskiej według projektu Michała Linka.
|
Kościół św. Michała Archanioła w Sandomierzu
|
Jest to budowla jednonawowa. Nakryta sklepieniami kolebkowo-krzyżowym,
podtrzymywanymi przez zdwojone, jońskie pilastry.
|
Wnętrze kościoła |
W roku 1903 budynki klasztorne łącznie z Kościołem przejęło
Wyższe Seminarium Duchowne.
|
Wyższe Seminarium Duchowe Sandomierz
|
Dawny klasztor dominikański i Dom Jordana
Kiedyś w Sandomierzu funkcjonował jeszcze jeden klasztor dominikanów.
Wynikło to z przeniesienia osady miejskiej i lokowanie jej na prawie
magdeburskim w 1286 roku przez księcia Leszka Czarnego. W wyniku czego
klasztor dominikański przy kościele św. Jakuba znalazł się poza obrębem
fortyfikacji i mógłby być narażony na działania wojenne. Dominikanom
udostępniono więc plac w obrębie obwarowań i wówczas wzniesiono kościół
św. Marii Magdaleny wraz z zabudowaniami klasztornymi. Furta Dominikańska
zwana potocznie Uchem Igielnym ulokowana w murach obronnych służyła do
komunikowania się bracia z klasztoru położonego poza murami miasta z
braćmi znajdującego się wewnątrz murów obronnych.
W 1809 roku podczas zbrojnych starć kościół jak i klasztor zostały
zniszczone przez wybuch składowanej tam amunicji. W 1860 roku zniszczony
kościół i część zabudowań klasztornych rozebrano, a ocalałe budynki
wykorzystano na magazyny.
Obecnie znajduje się tu Urząd Miasta Sandomierza.
|
Dawny klasztor dominikanów w Sandomierzu
|
Pozostałości drugiego klasztoru dominikanów przy nieistniejącym kościele
Św. Marii Magdaleny i kamienica zwana Domem Jordana to bardzo
charakterystyczne budynki o zwartej bryle, grubych murach i potężnych
przyporach.
W kamienicy zwanej Domem Jordana zatrzymał się w
maju 1809 roku ks. Józef Poniatowski. Wizytował on oddziały gen.
Michała Sokolnickiego po zdobyciu Sandomierza.
W budynku aktualnie mieści się Rada Miasta.
|
Dom Jordana w Sandomierzu
|
Zamek królewski w Sandomierz
Pierwszy zamek w Sandomierzu był budowlą drewnianą i wniesiony na skarpie wiślanej. Duże prawdopodobieństwo jest, że podczas najazdu litewskiego w 1349 roku zamek został zdobyty i zniszczony, ale są to tylko domysły. Faktem jednak jest to, że wkrótce po tym zdarzeniu z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego został wybudowany na miejscu dawnego grodu nowy murowany zamek obronny.
|
Zamek w Sandomierzu
|
Około 1513 roku za sprawą króla Zygmunta I Starego przystąpiono
do przebudowy zamku, z budowli gotyckiej przekształcono go na
renesansową rezydencję.
Za panowania następnego króla Zygmunta II Augusta kontynuowano
prace przy rozbudowie zamku.
Natomiast za króla Jana Kazimierza w 1656 roku w czasie
„potopu szwedzkiego” zamek został wysadzony przez wojska szwedzkie. Ocalało tylko jedynie skrzydło od strony zachodniej. Jest to jedyny
element, który ocalał z dawnej warowni.
Na polecenie króla Jana III Sobieskiego zostało ono przebudowane
w wolno stojący budynek typu pałacowego, wykorzystane było jako
stajnia. Część ta przetrwał do dnia dzisiejszego.
|
Zamek w Sandomierzu
|
Podczas konfederacji barskiej w 1768 roku zamek został zdewastowany przez
stacjonujące w nim wojska rosyjskie.
Po III rozbiorze Polski zaborcze władze austriackie przeznaczyły budynek
zamkowy na więzienie i siedzibę sądu kryminalnego.
Około roku 1844 przebudowano elewację od strony dziedzińca w stylu
klasycystycznym i otoczono dziedziniec murem.
Około roku 1894 przeprowadzono kolejną przebudowę. Dostawiono wówczas do
muru południowego i od wschodu nowe skrzydła mieszczących cele, oraz
wybudowano niezachowanego do czasów współczesnych - budynku dla służby
więziennej, tzw. "rogala"
Tak ukształtowany zamek pełnił funkcje więzienne do 1959 roku.
|
Zamek Sandomierz
|
Od 1986 roku w odrestaurowanych pomieszczeniach zamku ma siedzibę
Muzeum Okręgowe w Sandomierzu.
Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu
Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi otwiera przed nami dwie
historie. Pierwsza geologiczną, przybliżającą genezę wąwozu, przenosi
nas w czasy epoki lodowcowej. Drugi, tłumacząc, pochodzenie nazwy
wąwozu, odnosi nas do czasów średniowiecznych.
|
Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu
|
Wąwóz Królowej Jadwigi powstał w wyniku erozyjnej działalności wód
opadowych, oraz gwałtownych roztopów pokrytych warstwą lessu.
|
Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu
|
Wąwóz ma około 500 m długości. Maksymalna wysokość ścian u jego wylotu
osiąga ponad 10 m i w tym miejscu ściany wąwozu są najbardziej strome.
Swój urok wąwóz zawdzięcza również bogatej
szacie roślinnej.
|
Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu
|
Nazwa wąwozu związana jest z postacią Świętej Królowej Jadwigi
wielokrotnie odwiedzającej Sandomierz.
|
Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu
|
Dom Długosza w Sandomierzu
Dom Długosza wybudowany został w Sandomierzu w 1476 roku, a
fundował go oczywiście historyk i kronikarz - Jan Długosz. Obiekt
przeznaczony był dla księży mansjonarzy i wikariuszy
katedry.
|
Dom Długosza w Sandomierzu
|
Obecnie jest to jeden z najlepiej zachowanych z gotyckich domów
mieszkalnych w Sandomierzu. Ten dwukondygnacyjny ceglany budynek z
wysokimi szczytami i dwuspadowym dachem znajduje się przy ulicy Jana
Długosza. Nad południowym wejściem ujrzymy kamienną tablicę erekcyjną
z herbem Wieniawa i datą 1476 roku.
|
Dom Długosza w Sandomierzu
|
Od 1864 roku obiektem zarządzała kapituła katedralna. Natomiast od
1937 roku urządzono w budynku Muzeum Diecezjalna.
Synagoga w Sandomierzu
Synagogę w Sandomierzu wzniesiono w roku 1768 w stylu barokowym, a
głównym budulcem była cegła. Pokryta została charakterystycznym łamanym
dachem.
|
Synagoga w Sandomierzu
|
Budynek został zniszczony w czasie II wojny światowej przez okupantów
niemieckich. Po przeprowadzonym remoncie w latach 70 służy do dziś jako
Archiwum Państwowe. W swoich zbiorach posiada między innymi
akta Sandomierza od XVI wieku.
|
Synagoga w Sandomierzu
|
Spichlerz w Sandomierzu
Jedyny zachowany spichlerz w Sandomierzu stoi u stóp zamku
królewskiego. Wybudowano go w XVII wieku, a przebudowany w XIX
wieku. Dawnymi czasami przepływały prawie pod samymi murami wody Wisły, dziś
spichlerz od rzeki oddziela nasyp drogowy.
|
Spichlerz w Sandomierzu
|
Latarnia miejska zwana "Chocimska" w Sandomierzu
Latarnia miejska zwana "Chocimską" usytuowana jest w miejscu rozwidlenia
dróg prowadzących z miasta na północ i zachód przez Bramy Opatowską i
Zawichojską.
Według legendy latarnia została ufundowana około 1680 - 1690 roku przez
rycerzy Chorągwi Ziemi Sandomierskiej, którzy wrócili szczęśliwie do domu
po zwycięskiej bitwie wojsk hetmana Jana Sobieskiego z Turkami pod
Chocimiem w 1673 roku.
|
Latarnia Chocimska w Sandomierzu
|
W średniowieczu znajdował się tu cmentarz, gdzie chowano skazańców.
Kości z tego cmentarza znajdują się w kopcu ziemnym, na którym stoi
latarnia.
Jest to najstarsza z istniejących latarni miejskich
Sandomierza.
|
Latarnia w Sandomierzu
|
Wisła
Sandomierz z wyjątkiem jednej dzielnicy położony jest po lewej stronie Wisły. Obie części miasta połączone są mostem, leżącym w ciągu drogi krajowej numer 77.
|
Wisła w Sandomierzu
|
|
Most nad Wisłą w Sandomierzu
|
Stacja kolejowa w Sandomierzu
Stacja kolejowa w Sandomierzu położona jest na prawym brzegu Wisły, na linii kolejowej nr 25 Łódź Kaliska – Dębica.
Do Sandomierza można w okresie letnim wybrać się pociągiem. Został bowiem uruchomiony turystyczny pociąg wyjeżdżający z Kielc, kursujący od maja do końca sierpnia.
Na budynku kolejowy widnieje napis RELAX 100%, który informuje, że w tym cudownym mieście spędzisz fantastyczne chwile😉
|
Stacja kolejowa w Sandomierzu
|
|
Pociąg relacji Kielce-Sandomierz
|
Warto też zwiedzić gminę Klimontów
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz