Gmina Łoniów
Gmina Łoniów leży w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim.
Łoniów
Kościół św. Mikołaja Biskupa w Łoniowie
Parafia w Łoniowie istniała już w 1319 roku i zaliczona została do archidiakonatu sandomierskiego. Jan Długosz podaje, że w roku 1440 stał w Łoniowie kościół murowany pod wezwaniem św. Mikołaja Biskupa.
Świątynia została wzniesiona w XV wieku z fundacji Gniewoszów, ówczesnych właścicieli wsi. W 2 połowie XVI wieku zamieniono ją na zbór kalwiński. Uroczystego poświęcenia zwróconego katolikom kościoła dokonał bp T. Oborski w 1663 roku. Kościół był kilkukrotnie przebudowywany.
 |
| Kościół w Łoniowie |
Obok kościoła stoi grota z figurą Matki Bożej.
 |
| Grota z figurą Matki Bożej |
Pałac w Łoniowie
Pałac w Łoniowie wzniesiono dla Moszyńskich herbu Nałęcz. Opracowanie projektu zlecono krakowskiemu architektowi, Antoniemu Łuszczkiewiczowi, twórcy m.in. gmachu Politechniki Krakowskiej. Nie wiadomo dokładnie czy inicjatorem budowy był Piotr Stanisław hr. Moszyński, czy też jego syn Jerzy. Rezydencję ukończono w 1885 roku.
Jest to budowla typu willi włoskiej z wieżyczką i tarasami. Składa się z piętrowego korpusu w kształcie litery T i parterowego skrzydła.
 |
| Pałac w Łoniowie |
Sulisławice
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Sulisławicach
Na terenie Sanktuarium znajdują się dwa kościoły: z XII i z XIX wieku. Oba kościoły wraz z dzwonnicą tworzą zabytkowy kompleks budynków sakralnych otoczony murowanym ogrodzeniem, do którego przylega, również zabytkowy, cmentarz. Stary kościół w obecnym kształcie został poświęcony 24 sierpnia 1604 roku a konsekrowany 29 lutego 1660 roku. Obok starego kościoła wzniesiono w latach 1871-1888 nową świątynię.
Od XVII wieku Sulisławice słyną jako sanktuarium maryjne z cudownym obrazem Matki Boskiej Bolesnej zwaną Matką Boską Sulisławską. Obraz przedstawia płaczącą Maryję, obok której stoi poraniony Chrystus. Na odwrocie widać twarz Jezusa na chuście św. Weroniki.
Obraz przywiozła do Polski w 1610 roku rosyjska branka Dorota Ogrufina, pojmana przez Wespazjana Rusieckiego – rycerza, który zdobywał Moskwę. Dorota jako pierwsza opowiadała o cudowności obrazu. Miał ją uchronić od śmierci głodowej. Po wielu latach już jako sędziwa kobieta oddała go do kościoła, chciała bowiem by to, co święte, znalazło godne miejsce. Wówczas zaczęły dziać się rzeczy przedziwne. Był rok 1655, potop szwedzki pustoszył Polskę, a w Sulisławicach kalecy zaczynali chodzić, ślepi odzyskiwali wzrok, szaleńcy – zdrowe zmysły. Nie tylko pojedyncze osoby doznawały cudów, miasto Staszów, które w XVII wieku uchroniła od epidemii pielgrzymka do sanktuarium. Mieszkańcy Staszowa na pamiątkę tej cudownej interwencji co roku na zakończenie oktawy Bożego Ciała przychodzą do Sulisławic z pielgrzymką. Z tej samej przyczyny od stu lat pielgrzymują tu również mieszkańcy Łoniowa, Koprzywnicy i Trzykos.
 |
| Sanktuarium w Sulisławicach |
 |
| Sanktuarium w Sulisławicach |
 |
| Sanktuarium w Sulisławicach |
 |
| Sanktuarium w Sulisławicach |
 |
| Sanktuarium w Sulisławicach |
 |
| Sanktuarium w Sulisławicach |
 |
| Sanktuarium w Sulisławicach |
Chodków Nowy
Kaplica w Chodkowie Nowym
W 1864 roku w Chodkowie Nowym dzierżawca wsi, Morozowski, ufundował murowaną kaplicę. W 1970 roku mieszkańcy wsi postanowili ją rozbudować, aby służyła do odprawiania mszy. Ówczesne wówczas władze odmawiały zgody na wznoszenie obiektów sakralnych. Mimo wszystko powiększono kaplicę, w wyniku czego doszło do poważnego konfliktu. Rozpoczęły się przesłuchania i najazd milicji na wieś. Po czterech latach konflikt załagodzono, a mieszkańcy dzięki temu doprowadzili do zbudowania nowego kościoła we wsi.
 |
| Kaplica w Chodkowie Nowym |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz